Selemun Kebede, statushouder uit Eritrea
‘Wij voelen ons welkom in Bergeijk.‘
‘In 2013 ben ik na een aantal omzwervingen via Sudan, Libië en Italië uiteindelijk terechtgekomen in Bergeijk. Ik was de eerste vluchteling uit Eritrea die hier in het dorp neerstreek. Door mijn geloof en de politieke situatie in mijn land was ik gedwongen mijn eigen land te ontvluchten.
Mijn vrouw Letje en ik kregen hier al snel een appartement en we kwamen in contact met Cor van Baal en zijn vrouw Ank van Vluchtelingenhulp Bergeijk. Cor is als een vader voor me: hij biedt hulp waar nodig. Dat gaat van het aanvragen van een zorgverzekering en een uitkering, tot de inrichting van ons huis en de begeleiding bij het volgen van taallessen en de inburgeringscursus.
Positief
Ondanks de goede opvang, heb ik het ook vaak moeilijk gehad de afgelopen tijd. Nog steeds heb ik last van emotionele en fysieke klachten. Niet vreemd als je weet dat ik in mijn thuisland tien jaar lang gevangen heb gezeten; ik ben er verminkt en heb er brandwonden opgelopen. Ik moet bekennen dat er onderhuids nog veel frustratie en ellende zit, maar ondanks alles wat ik heb meegemaakt, blijf ik positief. Het voelt veilig en rustig hier in Bergeijk. Wij voelen ons welkom en hebben inmiddels ook veel Nederlandse vrienden met wie we het goed kunnen vinden.
Het feit dat ik een aantal dagen per week vrijwilligerswerk doe als gastheer in het Aquinohuis, helpt me om mijn zinnen te verzetten. Ik vind het fijn om mensen te kunnen helpen, maar door de taalbarrière is het niet altijd even gemakkelijk om op mensen af te stappen. Ik ben inmiddels geslaagd voor Kennis van de Nederlandse Samenleving, maar mijn inburgeringsexamen moet ik nog halen. Dat kost tijd. Mijn vrouw en ik zijn allebei nog zoekende: wat willen we, wat kunnen we en welke mogelijkheden hebben we straks? Uiteindelijk willen we graag een leuke baan en dromen we ervan om financieel zelfstandig zijn.’
